Steve Jobs school

Gisteren hoorde ik het al, later was het bij DWDD ..... de Steve Jobs school. Ingegeven door de wens van Maurice de Hond om zijn dochter eigentijds te laten leren. Er is zelfs een video op YouTube beschikbaar waar de filosofie wordt uitgelegd.



Ik mis het echte leven hierbij, alles gebeurt virtueel. Men heeft het over keuzes van de leerling: Alleen aan de slag of virtueel met elkaar verbonden. En het echte contact met andere leerlingen dan? Live, face to face? Het voorbeeld van de keuken bij DWDD liet zien hoe leuk het was om in een virtuele keuken te koken. Ik griezelde daarvan. Niet koken in een virtuele keuken maar echt de handen vuil maken bij het echt koken en daarna echt de boel weer opruimen, naar mijn idee leer je daar veel meer van.

Waar blijven de sociale vaardigheden, communicatie, het aflezen en uiten van echte emoties, de bodylanguage? Het idee is interessant maar weer is er iemand die afgaat op de hedendaagse tools (en dan nog beperkt tot iPad met apps) die er zijn in plaats van te beginnen bij de basis van het leren, de didactiek. De verschillende tools daarbij worden op basis van het gewenste didactische doel er later bij gekozen.

Ik heb het idee dat dit een trigger is om mensen aan het denken te zetten en niet om echt een dergelijk eenzijdige school op te starten. Of heb ik iets gemist en zie ik het verkeerd?

Gelukkig hebben we de foto's nog!

Vandaag op Twitter de foto's van de Edushock Experience. Leuk die te zien en zo de dag te herbeleven. Het goede gevoel is nog steeds aanwezig! Let op de wel heel kleurrijke foto bij de aluminium caravan ;)

Ik, een lokpaard

Afgelopen woensdag 7 maart ging ik met 2 collega's naar Nijmegen, naar de Edushock Experience. Dat had ik in een eerdere post al aangekondigd. Wat ik kon verwachten wist ik niet, maar het begon al goed met de prachtige locatie in het Vasim gebouw. Een neonletter Welcome op een oud industrieel gebouw.

Er was veel belangstelling vanuit verschillende rollen in het onderwijs en ook de presentaties en work shocks werden vanuit verschillende invalshoeken gegeven. Hier een link naar het programma.
Opvallend was dat er geen nadruk op ICT-tools werd gelegd en dat het absoluut geen zweverig geheel was. Creativiteit van denken, inspiratie, open minded, onconventioneel, eerlijk, vernieuwend. Dat zijn voor mij de trefwoorden van de dag. En ik ontmoette live ook Dirk de Boe, een van de initiatiefnemers van Edushock.

De presentaties werden op de TED manier gedaan en waren heel interessant. Meest getriggerd werd ik van het lokpaard. Je leest het goed:
Sandra van Kolfschoten hield een presentatie en verduidelijkte het lokpaard idee. We weten allemaal nog het verhaal van de paarden die bij Marrum op een kluitje stonden terwijl om hen heen het water hoger en hoger werd. Niemand wist een manier om ze weg te krijgen, totdat er enkele lokpaarden werden ingezet. Vooraf was niet bekend of dit zou lukken, maar men heeft het geprobeerd en met succes. De paarden werden zo gered van de verdrinkingsdood.
Wat heeft dat nu met het onderwijs en vernieuwingen te maken? Welnu. Om ons heen veranderen allerlei zaken, van organisatorisch, inhoudelijk, wat er in de wereld om ons heen gebeurt. Allemaal van invloed op het onderwijs als stijgend water om ons heen. Dan heeft men, net als de paarden, de neiging tegen elkaar aan te kruipen en hopen dat het vanzelf goed komt. Wat dan helpt zijn lokpaarden die mensen in beweging krijgen en wakker schudden. Laten zien dat er andere richtingen zijn. Als eenmaal het werk van het lokpaard lukt, komt de grote groep vanzelf mee. Lokpaarden tonen lef en vertrouwen! Een prachtige metafoor!

Het was een bruisende bijeenkomst waar ik veel energie en inspiratie van kreeg en erg blij van werd. Puzzelstukjes in mijn manier van denken en doen werden verklaard en er waren veel gelijk gestemden. Ik ontdekte die dag dat ik een lokpaard ben, en daar ben ik trots op!

Hieronder de mooie video van Micky Nijboer die vertoond werd, ik krijg nog steeds tranen in mijn ogen als ik kijk.



De tekst van Sandra vind je hier.